Brommen, Klimmen, Springen en... Stilstaan.

Goodmorning Vietnam!

Toet-Toet-Toeoeoeoet!!

Inderdaad, we zijn aangekomen in Hanoi. We zitten in het oudste gedeelte van de stad. Bas is een beetje ziek dus ik ga alleen op pad met de Lonely Planet in mijn hand. Wow, wat een indrukwekkende stad! Ze verkopen al het voedsel hier echt vers, vers, vers!! Alles is nog levend! Zakken met levende padden, kikkers, garnalen, vissen die levend uitgestald zijn, palingen die nog in het zakje krioelen, kippen waar het bloed uitspuit! Gelukkig kom ik daarna in een rustiger straatje (ahum): de straat waar tinnen kasten ed. worden gemaakt (geluid: tik, zaag, hamer). En zo volgt de wandeling door velen straatjes waar elk een andere ambacht wordt uitgevoerd of een ander goed wordt verkocht.

Na 2 dagen is Bas weer beter en gaan we samen de stad verder verkennen. We bekijken het Ho Chi Minh Complex en rusten uit bij verschillende meren. Aangezien Hanoi dit jaar 1000 jaar bestaat, worden er overal podia gebouwd en versieringen opgehangen, erg gaaf om te zien hoe dit gaat (alles wordt ter plekke in elkaar gelast, zonder lasbril!).

Na het drukke Hanoi, zijn we weer toe aan wat natuur: op naar Sapa! Een nachttrein brengt ons om 8 uur s' ochtends in Sapa, waar de temperaturen rond de 20 graden liggen en de mist ons zicht verstoord, maar het stadje een mysterieus tintje geeft. Dan maar gelijk op pad met een 2daagse trek. Samen met 4 anderen en een zeer lieve lokale gids, Zoe, gaan we op pad om door de dorpjes van verschillende minderheids-stammen te trekken. Na een dag wandelen door de rimboe, de rijstvelden en een duik te hebben genomen onder een waterval (zie foto's) belanden we in een dorp van de Red Dzao waar we in een homestay slapen. s' Avonds krijgen we een superlekker maal en worden er vele glazen ricewine gedronken (last one, last one! Yeah, right!). De volgende ochtend gaan we op pad met een lichte kater om uiteindelijk weer in Sapa te belanden.

De dag erna gaat Bas met Brad (een Australier die ook mee op de trek was) een motortour maken terwijl Rosanne in het hostel een boekje blijft lezen om zich voor te bereiden op het volgende avontuur: de beklimming van de hoogste berg van Vietnam (en Indochina ;)), de Phan Xi Png!

Samen met onze drager Ting en gids Quan (allebei verplicht), gaan we op pad. We lopen door oerwoud, over rotsen en door vele bamboebossen om uiteindelijk om 14.00uur de stop op 2.800m te bereiken (we zijn op 1.800m gestart). Na een lekkere lunch, bereidt door Ting, besluit Quan dat we vandaag de top nog wel kunnen halen daar gaan we weer, nog 2 uur doorzetten, en ja, we bereiken de top (3143m)!
Quan is erg trots op ons omdat we de eerste dag de top bereiekn, aangezien men normaal de tweede dag de top bereikt.
Na een vermoeiende afdaling, zit Ting alweer op ons te wachten bij de stop op 2800m, om ons een verrukkelijk maal voor te schotelen; wat smaakt het Vietnamese eten goed na 9 uur klimmen en afdalen. Na een zware nacht (geen matje, zingende vietnamesen die niet de top hebben bereikt en kou), dalen we af en in Sapa kunnen we proosten op een goede tocht.

's Avonds pakken we de nachttrein om de volgende dag op Cat Ba Island te geraken.

Cat Ba is het grootste eiland van Halong Bay, een baai met 2000 kalkstenen eilanden, die loodrecht uit het water komen. We huren een brommer en gaan samen het eiland verkennen. We komen langs de Hospital Cave: een grot die door de Vietnamezen werd gebruikt als ziekenhuis tijdens de Vietnamoorlog.

De volgende dag gaan we op tour met een boot door de baai. Bij enkele van de kalkstenen eilanden bevinden zich drijvenden dorpen van vissers.
's Ochtends gaan we Deep Water Soloing (klimmen boven water): je wordt vanaf een bootje op een rots gezet waarna je naar boven dient te klimmen. Zodra je niet meer verder kunt (of durft in mijn geval), laat je los en val je in het water. Ik vind het echt rete-eng maar Bas vindt het echt fantastisch. Na deze stressvolle, maar gave, ervaring gaan we 's middags relaxt kayaken door de baai.

Hierna willen we onze reis voortzetten naar het zuiden en dat kan alleen maar via Hanoi. En wie komen we in Hanoi tegen? Carlas en Kirstine! Na een paar biertjes pakken we de slaaptrein weer met de gedachte de volgende dag in Hoi An aan te komen. Maar helaas! We stranden in het fantastische (ahum!) stadje Vinh.
In het hele gebied om ons heen zijn rivieren overstroomd waardoor 35.000 mensen geevacueerd zijn en er vele mudslides zijn. De weg en het treinspoor staan onder water waardoor we niet verder kunnen.
Op dit moment zitten we nog steeds in Vinh en deze middag pakken we het vliegtuig naar Saigon. Hoi An zal 'm dus niet meer worden, maar er zullen vast vele andere mooie plekken zijn die we nu zullen aandoen!

Bij deze dus de groeten van twee gestrande reizigers uit Vinh!

Bas & Rosanne

Foto's: http://picasaweb.google.com/rosannesnieders/VietnamBrommenKlimmenSpringenEnStilstaan?authkey=Gv1sRgCOPH0cLevfeybg&feat=directlink